પંજાબમાં એક ભાઈ જોડે એક ગધેડો હતો. પંજાબી ભાઈ એને રોજ લીલું ઘાસ આપતો.
થોડા સમય પછી પંજાબી ભાઈને આર્થિક કટોકટી આવી એટલે એ ગધેડો વેચવો પડ્યો. એ ગધેડો એક ગુજરાતી ભાઈએ ખરીદ્યો.
પંજાબી ભાઈએ કહ્યું હતું કે મારો ગધેડો ખૂબ મહેનત કરે છે. તમને ખૂબ કામ આવશે. એટલે ગુજરાતી ભાઈ તો ખૂબ રાજી હતો.
ગુજરાતી ભાઈ ગધેડાને લઈ આવ્યો એ જ દિવસથી કામ ચાલું કરી દીધું. આખો દિવસ ગધેડા જોડે કામ કરાવ્યું. ગધેડો ખરેખર મહેનતુ હતો. એણે પણ હોંશેહોંશે કામ કર્યું.
સાંજ પડી એટલે ગુજરાતી ભાઈએ ગધેડાને પુળા ( સૂકું ઘાસ ) આપ્યું. તો ગધેડે એ ન ખાધું.
ગુજરાતી ભાઈએ પંજાબી ભાઈને ફોન કર્યો કે આ ગધેડો તો સૂકું ઘાસ નથી ખાતો. અમારે અહીં લીલું ઘાસ ક્યાંથી લાવવું.
પંજાબી ભાઈએ કીધું કે એક કામ કરો ગધેડાને લીલા રંગના ચશ્મા પહેરાવી દો.
બસ પછી તો ગુજરાતી ભાઈએ ગધેડાને લીલા રંગના ચશ્મા પહેરાવી દીધા અને ગધેડો સૂકા ઘાસને લીલું સમજીને ખાવા લાગ્યો.
આ વાત મને હમણાં જ રાજુભાઈએ કહી છે. મેં પૂછ્યું કે અહીં ગધેડો અને ચશ્માં જેના પ્રતીક છે એ બધાને સમજાશે ખરા?
તો રાજુભાઈએ કહ્યું કે ગધેડા નહિ હોય એમને સમજાઈ જશે.
😉😉😉😉😉
-વિકી ત્રિવેદીની વોલ પરથી
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1973629572772944&id=100003777606046
હાલો ત્યારે જય માહિસમતી 😉✌️
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો