મજૂર વર્ગ

અમારા ઘરની નીચેની કરિયાણા-જનરલ સ્ટોરમાં રોજ સવારે મજૂર વર્ગમાંથી આવતા લોકો જે વસ્તુઓ ખરીદે છે એ જોઈ વિચાર આવ્યા વગર નથી રહેતો કે આ લોકો લગભગ રોજ કમાય અને રોજ ખાવા વાળા લોકો છે. એમને ખરીદવાની વસ્તુઓની લિસ્ટ જુઓ તો..
10 ₹ નું તેલ
1 કપડાં ધોવાનો સાબુ
1 નાની દૂધની થેલી
10₹ ની મોરસ
1 પડીકું 5₹ વાળું
5 ફરસી પુરી
1 મરચાં ની પડીકી
10 ₹ની ડુંગળી (જેમાં ૩/૪ નાની ડુંગળી હતી!)
10 ₹ ના ગાંઠિયા
......અને આવું જ કંઈક બીજી નાની નાની વસ્તુઓ!!
જેનું કુલ બિલ ૮૦₹ જેવું થયું!!

હવે એ વિચાર આવે કે કામધંધે જતી વખતે એક બાઈક પર મિનિમમ ૩ જણ બેસીને જાય ત્યારે એમના મનમાં પોતાના રોડ એક્સીડેન્ટના જોખમના વિચાર કરતા એ વિચાર વધુ રહેતો હશે કે કાશ આજે કોઈ પોલીસ એમને ન પકડે, નહિતર એમને દંડ ભરવામાં બીજા દિવસે ઘરના તેલ-ચોખા નહીં આવે!

એમની આંખોમાં જોઈએ તો ખ્યાલ આવે કે બે-પાંચ ટકાને બાદ કરતાં એ સાદા લોકો છે, જે રોજ કમાય છે અને રોજ ખાય છે. બે-ચાર બાળકો વાળું કુટુંબ હોય છે એમનું! કે જે રોજ સવારે ઉઠીને પાણી ભરવા જતું હોય છે. શરીરે પરસેવાથી ખદબદતા કપડાં પહેરતા હોય છે. જનરલી એમના બાળકો ભણવા નથી જતા હોતા, પણ પુરુષ 20₹ની પોટલીમાં ખુશ થાય છે અને બાળકો 5₹ ના પડીકામાં! ઘરની સ્ત્રીના કેડે ઓલટાઇમ એક સેડા લૂછતું બાળક હોય છે, જે પોતાની નાની આંખોથી બધું જ વિસ્મયતાથી જોતું હોય છે! એ બાળકોને ન તો વાહનોનો ડર છે, ન તો હાઇજીનનો! આપણાં સૌના મનમાં એ બાળકોની એવી છાપ હોય છે કે જ્યારે આપણું બાળક બીમાર પડે ત્યારે એવું વિચારીએ છીએ કે રોડ પર રહેનારા બાળકો ક્યારેય બીમાર નથી પડતા! ..પણ વાસ્તવિકતા એ હોય છે કે જ્યારે એ બાળકો જ્યારે બીમાર પડે છે ત્યારે આપણે જોઈ નથી શકતા!

આવા દરેક મજૂર વર્ગના સાચ્ચા માણસો માટે ઈશ્વરને પ્રાર્થના કે તેઓ ખુશ રહે.