પાર્ટ-1
• નામ: રાજપૂત યજ્ઞેશકુમાર કૈલાશચંદ્ર
• હોદ્દો: આ.શિ.
• શાળા DISE CODE : 24071204342
• શાળાનું નામ : વટવા ગુજરાતી લલ ડાયા તારીખ:
• રહેઠાણ:
પાર્ટ-2
• વિશેષ લાયકાત:
• ભણાવતા ધોરણ:
• ભણાવતા વિષય:
પાર્ટ-3
વય જૂથ:
1. 6 થી 10 વર્ષ
2. 10 થી 14 વર્ષ
3. 14 થી 18 વર્ષ
કૃતિનો પ્રકાર:
વાર્તા
કવિતા
લેખ
ઉપદેશ
લોકકથા
પૌરાણિક કથા
લોકગીત
જીવન ચરિત્ર
સ્થાનિક લોકજગત
કાલ્પનિક તેમજ ખગોળીય ઘટનાઓ
સ્થાનિક ઇતિહાસ
અન્ય
કૃતિનું શીર્ષક:
કૃતિનો ટૂંકસાર મહત્તમ ૬૦ થી ૭૦ શબ્દોમાં:
કૃતિ નિર્માણ માટે કોઈ સંદર્ભ સાહિત્ય નો ઉપયોગ કરેલ છે હા કે ના જો હા તો
૧
2
3
4
5
કૃતિ માટે સમગ્ર શિક્ષા ગાંધીનગરને મંજૂરી
કોપીરાઇટ અંગે કોઈ પ્રશ્ન થશે તો તેની સંપૂર્ણ જવાબદારી મારી રહેશે
તેની સાથે એક કાગળ પાર નીચે આપેલી માહિતી લખી અને સહી કરી ફોટો ફોર્મેટમાં અપલોડ કરો.
"કોપીરાઇટ અંગે કોઈ પ્રશ્ન થશે તો તેની સંપૂર્ણ જવાબદારી મારી રહેશે.
મારી કૃતિની પ્રસ્તુતિ માટે હું સમગ્ર શિક્ષા ગાંધીનગરને મંજૂરી આપું છું.
સહી"
આપની કૃતિ અહીં અપલોડ કરો pdf અથવા ફોટો ફોર્મેટ માં વર્કપ્લેસ પર અપલોડ કરો.
https://gujaratpublicschools.workplace.com/groups/1383491608488763/
"તન્વીની સમજદારી"
એક નાનકડી છોકરી હતી. એનું નામ તન્વી. એ ભારે બોલકી. આખો દિવસ બોલ-બોલ જ કર્યા કરે. ઘરમાં બધાં તન્વીને ઓછું બોલવાનું કહે, પણ એનાં મમ્મીને તન્વી બોલે એ બહુ ગમે.
રોજ રાતે સૂતી વખતે તન્વીના મમ્મી તન્વીને એનાં પપ્પાનો મોબાઈલ નંબર અને ઘરનું સરનામું બોલાવડાવે, અને પછી જ સુવડાવે. એટલે તન્વીને એનાં પપ્પાનો મોબાઈલ નંબર અને ઘરનું સરનામું યાદ રહી ગયેલું. જ્યારે કોઈ અજાણ્યું માણસ ઘરે આવે એટલે તન્વી એમને કહે, "કંઈ કામ હોય તો મારા પપ્પાને ફોન કરો." એવું બોલીને એ ફટાક દઈને એનાં પપ્પાનો મોબાઈલ નંબર બોલી જાય. આટલી નાનકડી તન્વીને એનાં પપ્પાનો મોબાઈલ નંબર અને ઘરનું સરનામું આવડે છે એ જોઈ બધાને નવાઈ લાગે.
એક દિવસ તન્વી એનાં મમ્મી-પપ્પા સાથે મેળામાં ફરવા ગઈ. મેળામાં તો બહુ જ બધી વસ્તુઓ હતી. ચકડોળ, હિંચકા, હોડી, ફુગ્ગા, આઈસ્ક્રીમ, બબલ્સ.. એવું બધું જોવામાં તન્વી એવી ખોવાઈ ગઈ કે ક્યારે એનાં પપ્પાનો હાથ છૂટી ગયો, એ એને યાદ જ ન રહ્યું, અને.. તન્વી મેળામાં ખોવાઈ ગઈ. એણે આજુબાજુ જોયું, 'મમ્મી.. પપ્પા..' બુમો પણ પાડી, પણ માણસોની ભીડમાં તન્વીને એનાં મમ્મી-પપ્પા ક્યાંય ના દેખાયાં. તન્વી તો રડવા જેવી થઈ ગઈ.
..પણ તન્વી સમજદાર હતી. એને રાતે સૂતી વખતે મમ્મીની કીધેલી વાત યાદ આવી, "ખોવાઈ જઈએ ત્યારે ક્યારેય ગભરાવું ના જોઈએ. કોઈ સારાં માણસને જોઈને પપ્પાનો મોબાઈલ નંબર અને ઘરનું સરનામું કહેવું જોઈએ."
તન્વીએ તરત જ આજુબાજુ જોયું. થોડે દુર ઝાડ નીચે એક આંટી, અંકલ અને એમનાં બાળકો બેઠાં હતાં. એ સારાં લોકો લાગતાં તન્વી એમની પાસે ગઈ, અને પોતે ખોવાઈ ગઈ છે, એવું કહી એનાં પપ્પાનો મોબાઈલ નંબર અને ઘરનું સરનામું કહ્યું. પેલાં અંકલે તરત જ ખિસ્સામાંથી એમનો મોબાઈલ કાઢ્યો, અને તન્વીના પપ્પાને ફોન કરી તન્વી એમની પાસે છે એવું કહ્યું.
તન્વીનાં મમ્મી-પપ્પા પણ તન્વીને જ શોધી રહ્યાં હતાં. તેઓ તરત જ દોડતાં દોડતાં એ ઝાડ નીચે આવ્યા, અને તન્વીને જોઈને એની મમ્મીએ તો ખુશ થઈને એને ઊંચકી લીધી. તન્વીનાં પપ્પાએ પેલાં અંકલનો આભાર માન્યો, અને બધાને આઈસ્ક્રીમ ખવડાવી.
તન્વીની સમજદારીથી તન્વી એનાં મમ્મી-પપ્પાને પાછી મળી ગઈ.
