માનો કે કોરોના જાય જ નહીં તો?? આપણને બચાવવા 'એલિયન' આવે ખરાં?? કે પછી આપણે જ 'એલિયન' બની જઈએ??

https://www.facebook.com/share/p/1C7ZLmzuoB/

માનો કે કોરોના જાય જ નહીં તો?? આપણને બચાવવા 'એલિયન' આવે ખરાં?? કે પછી આપણે જ 'એલિયન' બની જઈએ?? 

*****

'ઇન્ટરસ્ટેલર' મુવીમાં પૃથ્વી રહેવાલાયક ન રહેતાં નાયક બ્લેકહોલનાં રસ્તે બીજી દુનિયા શોધવા જાય છે, ત્યારે કોઈક કારણસર એ 'ટ્રેસેરેક્ટ' નામના આયામમાં ફસાઈ જાય છે, જ્યાંથી તે પોતાનાં સમયના ભૂતકાળને જોઈ શકે છે! ભૂતકાળને જોઈ શકાય છે, પણ એમાં કોઈ ફેરફાર નથી કરી શકાતો! એટલે એ પોતાની દીકરી માટે એક એવાં સિગ્નલ છોડે છે, જેનાંથી એની દીકરી પૃથ્વીના લોકોનું 'સર્વાઈવલ' કરી શકે! અંતે, જેવું નાયકની દીકરી એનાં પિતાએ રચેલા એ સિગ્નલ્સનો તાળો મેળવે છે, એ સાથે જ નાયક 'ટ્રેસેરેક્ટ' નામનાં આયામમાંથી મુક્ત થઈ જાય છે! એ વિચારે છે, આ આયામ બનાવ્યો કોણે? તો અંતે જવાબ મળે છે: ભવિષ્યના માનવોએ પોતાની મરવા પડેલી પૃથ્વીનાં લોકોને બચાવવા આ આયામ રચેલો, જે એનું કાર્ય પૂર્ણ થતાંની સાથે જ નાશ પામ્યો! આ ભવિષ્યનાં માણસો એટલે કોણ?? શું આપણે જેમને એલિયન કહીએ છીએ, એ વાસ્તવમાં આપણે જ છીએ??

*********

કોરોના આવવાથી આપણી ઘણીખરી લાઈફ સ્ટાઇલ બદલાઈ છે. આ ક્યારે જશે એનું કંઈ નક્કી નથી! આ નાનકડો વાયરસ ગમે ત્યાં રહી શકે એવું જાણમાં છે: માથાથી લઈને પગની પાની સુધી, કપડામાં, ઘરેણામાં, બુટ-ચંપલમાં.. ઘણી જગ્યાએ! તમારી ઇમ્યુનિટી સારી હોય તો તમને કંઈ ન થાય, પણ સરકારી આદેશો અને મહામારીના નિયમોનું તો પાલન કરવું જ રહ્યું! સરકારી સંશોધન મુજબ હાલ માસ્ક ફરજિયાત બન્યો છે, અને આગળ જતાં કદાચ એવાં દિવસોય આવે કે માથાથી પગ સુધી ઢંકાય એવા કપડાં પહેરવા પડે, ઘડિયાળ-ઘરેણાં જેવી વસ્તુઓને ત્યજવી પડે અને સાદા ચંપલ પહેરવાનો વખતેય આવે, જેથી ધોઈ શકાય! માનો કે આ બધું પરમેનેન્ટ ચાલુ જ રહ્યું તો?? કોરોના વાયરસ અથવા આવો જ કોઈ વાયરસ પોતાની જિનેટિક બ્લુપ્રિન્ટ બદલીને વધુને વધુ ખતરનાક થઈને આ પૃથ્વી પર ટકી જાય તો શું થઈ શકે??

આશરે દસેક લાખ વર્ષ પછી શું હોય??

સૌથી પહેલાં સંપૂર્ણ શરીર ઢંકાય એવાં કવર(PPE કીટ જેવો પહેરવા-ઉતારવામાં 'માથાનો દુઃખાવો' બને એ ટાઈપનું નહિ!!)ની શોધ થાય અને એ કવર દરેકે પહેરવો ફરજીયાત બને! 'નેચરલ સિલેક્શન' મુજબ એવું કહેવાય છે કે સજીવોને પોતાનાં જે અંગની જરૂર ન જણાય એ અંગ સમયાંતરે જાતે જ લુપ્ત થઈ જાય છે!(માણસને જેમ પૂંછડીની જરૂરિયાત ન રહેતાં પૂંછડી કાળક્રમે નાશ પામી એમ જ સ્તો!) જો હંમેશને માટે આ ટાઈપના બોડી-માસ્ક પહેરવાનું થાય, તો કદાચ ભવિષ્યમાં આપણાં માથાનાં વાળ ઉગે જ નહી, એવું આપણું માથું હોય!! આપણું સપ્રમાણ-લાબું નાક 'નેચરલ સિલેક્શન'માં 'ચીબુ' થાય, અને/અથવા નાકની જગ્યાએ માત્ર કાણાં જ રહે!  કાનની ખાસ જરૂરિયાત ન રહેતાં ત્યાંય કાણાં રહે એવું બને! સતત ચપોચપ ચીટકેલું રહેતું બોડી-માસ્ક શક્ય છે કે ચરબી ઉતારવામાં મદદરૂપ બને અથવા વાઇરસથી બચવા બહારનું ખાવાનું બંધ થતાં આપોઆપ લોકો સ્લિમ-ટ્રિમ બને! (લોકડાઉન ક્યાં સુધી? આવાં વાયરસની સાથે જીવવા માટે લોકોએ ટેવ પાડવી જ રહી! 'સર્વાઇવલ ઓફ ધ ફિટેસ્ટ'નો નિયમ અનુસાર 'નબળાં'ઓને દુનિયામાંથી રજા મળી જવાની!) લોકોની એવરેજ ઉંમર ઘટે! સામાજિક અંતર ઘટતાં લોકોની પ્રકૃતિ ઝઘડખોર અને એકલવાયી બને! ચોરી, લૂંટફાટ અને વર્કફ્રોમ હોમ વધતા લોકો ઓછાં અજવાળાંવાળા ઘરોમાં/બંકરોમાં/અંધારી ગુફાઓમાં રહેતાં હોય એવુંય બને! સતત અંધારામાં રહેવાનું હોઈ લોકોની આંખો મોટી ચળકતી બને! છુપાઈને રહેતાં હોવાથી અને ઓક્સિજન પૂરતો ન મળતો હોવાથી 'નેચરલ સિલેક્શન'માં લોકો ઠીંગણા બને! સતત ગ્લોવ્સ પહેરવાથી આંગળીઓની જરૂરિયાત ન લાગતા શરીરમાં બે-ત્રણ આંગળીઓ જ બચે! આંગળીઓ અને અંગુઠા મજબૂત, મોટા અને સતત કોમ્પ્યુટર/એ ટાઈપના મશીનોના બટનો દબાવવાના હોઈ અણીવાળાં બને! સતત મશીનો/કોમ્પ્યુટર સાથે કામ કરવાનું હોઇ લોકોનું દિમાગ વધુ તેજ અને મોટું બનતાં માથું વધુ મોટું બને! ..એટલે ભવિષ્યના માનવોનાં નાક-કાન-મોં 'ચીબુ', આંખો-માથું મોટાં, વાળ વગરનું ઠીંગણું અને પાતળું કદ હોય એનું બને! 

કુદરતી વસ્તુઓ વધુ ફુલેફલે, અથવા તો 'વિકાસ'ની લ્હાયમાં સંપૂર્ણ નાશ પામે! અત્યારે જે રીતે આપણે બધાં ભેગાં મળીને પૃથ્વીની ઘોર ખોદી રહ્યા છે એ જોતાં પૃથ્વી રહેવાલાયક જ ન રહે એની વધુ સંભાવના છે! ..માટે એ તરફ 'કલ્પનાના ઘોડાં' દોડાવીએ તો..

આખી પૃથ્વીની જીવસૃષ્ટિ નાશ થવાને આરે આવી ગઈ હોય એવું બને! ખંડેર બિલ્ડીંગો દેખાતી હોય! દિવસ દરમિયાન ઊડતી ધૂળ અને ધોમધખતા તાપ-ગરમીમાં લોકો બહાર ન નીકળી શકતાં હોઈ લોકો નિશાચર બને! રાત પડે લોકો ઘરની બહાર માત્ર ઓક્સિજન ખરીદવા જેવી જીવનજરૂરિયાત હોય તો જ નીકળતા હોય! અમીર-ગરીબની ખાઈ એટલી ઊંડી થઈ ગઈ હોય કે ગરીબો અંધારા ખૂણા/બંકરો/ગુફાઓમાં રહેતા હોય અને અમીરો પરવાનગી વગર કોઈ ચડી ન શકે એવા ટાવરોમાં! અમીરો અને નેતાઓ પૃથ્વીની બચી-કૂચી કુદરતી વસ્તુઓ ખરીદી/વાપરી/નાશ કરી શકે એવા સક્ષમ બને, અને ગરીબો જીવવાની જદ્દોજહદમાં વધુ ખૂંખાર બને! કુદરતી વસ્તુઓની ઘટ પડતાં છેવટે બ્રહ્માંડમાં શુદ્ધ હવા-પાણી અને નેચરલ રીસોર્સથી ભરપૂર હોય એવાં બીજાં સધ્ધર ગ્રહની શોધ કરવામાં આવે! છેવટે.. એ ગ્રહ મળી આવતાં પૃથ્વી પર 'નીચલી પાયરી'માં રહેતાં ગરીબોને છોડીને માત્ર અમીરો, ઇન્ટેલેક્ચ્યુઅલો અને 'વિશેષ' વ્યક્તિઓ ત્યાં રહેવા જતાં રહે એવું બને! થોડાંક હજારો વર્ષોમાં સંપૂર્ણપણે માણસોનો નાશ થતાં પૃથ્વી ફરી ફુલેફળે છે, અને અમુક લાખો-કરોડો વર્ષો પછી પાછી નેચરલ રીસોર્સથી ભરપૂર બની ફરી સજીવોને રહેવાલાયક બને છે!

હવે વિચારો.. કરોડો વર્ષો પહેલાં પૃથ્વીને છોડીને જતાં રહેલાં લોકો નવી ટેક્નોલોજીમાં પાવરધા બન્યા છે! ..અને અચાનક એક દિવસ પાછી પોતાની પૃથ્વીની શુભેચ્છા મુલાકાત લેવાં પોતાની 'ઊડતી રકાબી' જેવું યાન લઈને આવે છે!! ....તો આપણી પૃથ્વી પર જે સજીવોએ ફરી જન્મ લીધો છે, એ લોકો આ 'પોતીકા મહેમાનો'ને જોઈને શુ કહેશે??? 

ચીબાં નાક-કાન-મોં વાળા, મોટી આંખો અને મોટાં માથાંવાળા, વાળ વગરનાં, ઠીંગણાં અને પાતળા કદવાળા વિચિત્ર દેખાતાં... 'એલિયન' જ સ્તો!! 

*********

યજ્ઞેશ રાજપૂત

લ.તા.25.7.20

Naked & Afraid

Naked & Afraid

https://www.facebook.com/share/p/199uKovWyD/

છેલ્લાં ઘણા વખતથી ડિસ્કવરી પર લેટ નાઈટ આવતો આ શૉ ચોક્કસ જોઉં છું. અડાબીડ જંગલમાં એક સ્ત્રી અને એક પુરુષ 21 દિવસ Naked રહીને સર્વાઈવ કરવાનું! એમને પોતાની સાથે માત્ર 1-1 સર્વાઇવલ આઈટમ સાથે લાવવાની છૂટ મળે! 14 દિવસ થી 60 દિવસ સુધીની આ ચેલેન્જમાં મોટેભાગે તો સર્વાઇવલ એક્સપર્ટ અથવા આર્મી મેન/વુમન જ હોય, પણ ક્યારેક જેમની શરૂઆતની સર્વાઇવલ રેટિંગ (PSR) 4 ની આસપાસ હોય એ લોકો પણ હોય છે. એક સ્ત્રી-પુરુષને Naked રહેવાનું હોય, એટલે અજાણતાં જ લોકો એને 'ગંદી સોચ'ની નજરે જુએ, પણ વાસ્તવમાં સિનારિયો કંઈક અલગ જ જોવા મળે! ચેલેન્જ શરૂ થતાં પહેલાં જેમણે ભાગ લીધો હોય એમને લોકલ સર્વાઇવલ એક્સપર્ટ પાસેથી જે-તે જંગલ/વિસ્તાર/એરિયામાં કેવી રીતે સર્વાઈવ કરી શકાય તેની ટિપ્સ મળે, પછી જ્યારે ચેલેન્જ શરૂ થાય ત્યારે સ્થળ-સમય-સંજોગ પ્રમાણે બે અજાણ્યા પાર્ટનર કેવી રીતે Naked રહીને 21 દિવસ સર્વાઈવ કરે છે, એ ખરેખર જોવાં લાયક રહે છે.

આફ્રિકાનું જંગલ હોય, પનામા-એમેઝોનનું જંગલ હોય, ઓસ્ટ્રેલિયાનું રણ હોય, વર્ષા જંગલો હોય, કોઈ ટાપુ હોય,  વિષુવવૃત્તની ધોમધખતી ગરમી હોય અને અલાસ્કાનો થીજવી દેતો હિમ પણ હોય.. જ્યાં 21 દિવસ સર્વાઈવ કરવાનું હોય, એ પણ NAKED! રાત પડે એટલે મચ્છરો લોહી પીતાં હોય, સેન્ડ ફ્લાઇસ કનડતી હોય, જેગુઆર-લેપર્ડ-હાથી-મગર-સાપ-કરોળિયા-રીંછ જેવાં ખતરનાક જંગલી/ઝેરી જાનવરોનો ડર પણ હોય! પાણી ન મળે, ખાવાનું ન મળે, શેલ્ટર રિસતું હોય, આગ પ્રગટાવી શકાય એવું વાતાવરણ ન હોય, પાર્ટનર આળસુ-બીમાર-વિરુદ્ધ સ્વભાવનો કો-ઓપરેટિવ ન હોય! વાવાઝોડું-વરસાદ-આગ-પૂર આવે.. સતત ભયનાં ઓથાર વચ્ચે સર્વાઈવ કરવાનું! દિવસે કેમેરા-ક્રુ સાથે હોય, પણ રાતે નહિ! ..જ્યારે ખરેખર ભય તો રાતે જ હોય! પ્રચંડ માનસિક દબાણમાં જીવવાનું અને છતાંય ક્યાંક પડી-ખડી જઈએ તો શારીરિક નુકસાન થાય એ અલગ! શરીરને માફક ન આવે એવા વાતાવરણમાં બીમાર પડીએ અથવા તો ક્રિટિકલ સંજોગોમાં સ્થાનિક ડોકટર મારફત/હોસ્પિટલમાં તાત્કાલિક પહોંચાડવાની વ્યવસ્થા મળે ખરાં! 

મોટેભાગે પાર્ટનર ગમે તેવો હોય, તો પણ છેક સુધી ટકે એ માટે બીજો પાર્ટનર સરવાઈવલનું બધું કામ કરીને પણ એ 21 દિવસ એની સાથે ચેલેન્જ પૂરું કરે એવું ઈચ્છે! એની સાર-સંભાળ રાખે, સંવાદ કરે, માફી માંગે, ઝઘડે, સમજદારી રાખે, પ્રોત્સાહિત કરે! કોઈ પાર્ટનર અધવચ્ચેથી જતો રહે તો બીજો વ્યક્તિ એકલો ચેલેન્જ પુરી કરે અથવા એને બીજો પાર્ટનર મળે! સાથે શિકાર શોધવા જાય, શેલ્ટર સુધારે, આગ સળગાવે અને એકબીજાની જરૂરિયાતોને સમજે તો ચેલેન્જ ગમે તેવી મુશ્કેલીમાં પણ પૂરું કરે! ..અને છતાંય પૂરું ન થાય એવું લાગે, બીમાર હોઈએ તો અધવચ્ચેથી છોડી દે!

21 દિવસનાં ચેલેન્જમાં 4 થી 24 કિલો સુધીનું વજન ગુમાવીને એક્ટ્રેશન પોઇન્ટ સુધી પહોંચવાની દડમજલ ઓછી ન હોય! એવાં એવાં સરવાઈવલિસ્ટ એમાં હોય છે કે જેઓ ગમે તેવી અઘરી પરિસ્થિતિમાંથી પણ બહાર નીકળે, પોતાનાં પર ભરોસો રાખે, પોતાનું કંઈક સાબિત કરવાની ઈચ્છા હોય.. અને આવી ભયંકર માનસિક કવાયત-પ્રેશર પછી જ્યારે 21 દિવસ પૂરા કરે ત્યારે એની નજરમાં પોતે કંઈક છે એવો વિશ્વાસ બેસે, આત્મવિશ્વાસ વધ્યો હોય! અધૂરું છોડીને જનારાઓ પાછા પોતાને સાબિત કરવા આ ચેલેન્જમાં પાર્ટીસિપેટ કરવા એપ્લાય કરે! વધુ તો.. 'દેખો તો જાનો!'

*************

મારી દીકરી તન્વી પણ આ શૉ ની શોખીન છે. એણે મને પૂછ્યું, "પપ્પા તમે હોવ તો ચેલેન્જ પૂરું કરો ખરાં?"

શું જવાબ આપું એને??!!

રોજેરોજ Naked અધિકારીઓ/રાજકારણીઓના Naked આદેશો માનીને જે રીતના હું મારું શિક્ષકત્વ ખોઈને Naked (..યુઝલેસ!) કામો કરી રહ્યો છું, એ જોઈને Afraid થઈ જઉં છું કે ક્યાંક તું પણ મારી જેમ ગુલામ/નોકર ન બને! ..અને આમેય આવાં શૉ ફોરેનમાં એટલે જ હોય છે કેમ કે ત્યાંના લોકો શારીરિક Naked ભલે દેખાતાં હોય, માનસિક Naked હોય એવું ક્યારેય લાગ્યું નથી! એ લોકો જંગલના જાનવરોને મારીને ભલે ખાતાં હોય, પણ ગરીબ/અસહાય/નિર્બળોનું અને એમનાં પરિવારોનું જીવતેજીવ લોહી ચૂસતાં નથી! એ લોકો Naked ભલે હોય, પણ દંભી હોય એવું સહેજેય લાગ્યું નથી! આજ સુધી મેં એક પણ શૉમાં કોઈનેય કોઈનાય અંધભક્ત બનીને કોઈની બાધાઓ રાખતાં-તાવીજ-દોરા બાંધતા જોયાં નથી! કોઈનેય કોઈની ખુશામતખોરી કરતાં જોયાં નથી, ઉલટાનું અજાણ્યા પાર્ટનરને બચાવવા છેક સુધી લડતાં જોયા છે! એ જેવાં છે એવા સ્પષ્ટ દેખાય છે, કોઈ મહોરું પહેર્યું હોય, લાગણી વેડા કરતાં હોય એવું લાગ્યું નથી! તેઓ બધાનું સમ્માન કરે કે ન કરે, અપમાન કરતાં હોય એવું ક્યારેય લાગ્યું નથી! એકબીજાની ખામીઓને સ્વીકારતા જોયા છે, અને ખૂબીઓને વખાણતા જોયાં છે! સન્માન ખાતર કંઈક કરી દેખાડવાનો 'ભાવ' એમનાં ચહેરા પર દેખાય છે, કોઈની 'ટાંગ' ખેંચવાની આદત હોય એવું લાગ્યું નથી! 

Naked તો આપણો સમાજ છે, જ્યાં સામાન્ય પ્રજાજનો Afraid બનીને જીવે છે!! અહીંનો કોઈ સામાન્ય મજૂર પણ જો આ ડિસ્કવરીના શૉમાં જાય તો 21 દિવસ ભૂખ્યા રહેવામાં એને બહુ તકલીફ પડે એવું લાગતું નથી! જેની આદત પડી ગઈ હોય ત્યાં તકલીફ શેની?? ..પણ હા, કોઈને Naked જોઈને એનાં મનમાં કુટુંબ વધારવાનો વિચાર આવે તો કાંઈ કહેવાય નહીં!!

તન્વી નું રસોડું

(બાળકને રસોડાનું કામ કરાવતી/શીખવતી વખતે માતા-પિતા કે વડીલનું માર્ગદર્શન જરૂરી છે. અહીં તન્વીએ એની મમ્મીનાં માર્ગદર્શન હેઠળ જ બધું કામ કર્યું છે.)

https://www.facebook.com/share/v/1RAb3KtESi/

બાળક ચાહે છોકરો હોય કે છોકરી હોય, સાત-આઠ વર્ષનાં થયેથી રસોડાના નાના-મોટાં કામ પ્રત્યે એ ધીમે-ધીમે રસ કેળવે અથવા શીખે એ જરૂરી છે. ગામડામાં નોકરી વખતે જોયેલું કે બહુ નાની ઉંમરથી જ છોકરીઓ (અફસોસ, કે છોકરાંઓને માતા-પિતા રસોડામાં નથી મોકલતા!!☹️) રસોડામાં મમ્મીને મદદ કરવા લાગી હોય છે. કેડે બાળકને ઉંચકીને માર્કેટમાં ફરતી માતા અને જમવાનું બનાવતી વખતે માતાનાં ખોળે રમતું બાળક શ્રેષ્ઠ દ્રશ્ય છે. બાળકનાં બુનિયાદી ઘડતરમાં એ 'પાક'કલામાં શાકભાજી ઓળખે, મસાલાને જાણે, વસ્તુઓ કેવી રીતે બને તથા જરૂરી વસ્તુઓ કેટલી માત્રામાં નંખાય.. એ બધી બાબતો બાળકો જાણે તે જરૂરી છે. અગત્યની બાબત એ કે જાતે કરેલું લાંબા સમય સુધી યાદ રહે છે. શાકભાજી સમારતી વખતે ચપ્પુ પકડવાનું જ્ઞાન અને રોટલી તવા પર નાખવાનો અનુભવ એ જેવો-તેવો નથી.

લીંબાસી પીટીસી વખતે જ્યારે સવારે ઉઠી બુનિયાદી કામ (મેદાન વાળવું, સફાઈ કરવી, પાણી ભરવું, કપડાં ધોવા, જમીને જાતે ડિશ ધોવું, સંડાસ-બાથરૂમની સફાઈની સજા, બાગકામ, શાકભાજી-દૂધ ખરીદવું, અનાજ સફાઈ વગેરે..) કરવાનું થયું, ત્યારે સમજાઈ ગયેલું, કે જે માતા-પિતા પોતાનાં બાળકને ઘરનું કોઈ જ કામ નથી કરવાં દેતાં એ માતા-પિતા ખરેખર તો બાળકનાં ગુનેગાર છે! પીટીસીના રસોડામાં શાકભાજી-મરચાં-આદુ સમારતી વખતે અડધાં દિવસ સુધી બળતો હાથ અને ભર-ગરમીમાં રોટલી છૂટી પાડવા જવું એ કેટલું અઘરું છે એ સમજાતા રજામાં ઘેર જઈએ ત્યારે મમ્મીને રસોડામાં મદદ કરવાનું આત્મજ્ઞાન અમારામાંથી ઘણાને લાધ્યું હશે એવું હું માનું છું! ..અને લગ્ન પછીય પોતાની પત્નીને રસોડામાં મદદ કરવાનું ય વિચાર્યું હશે એ શક્ય છે!

મમ્મી સવારે સાડા ત્રણ વાગે ઉઠીને જમવાનું બનાવે એ દ્રશ્ય મારાં અનુભવમાં અંકિત છે. મમ્મીને રોટલી વણવામાં મદદ કરતાં બનતો નકશો એ દુનિયાનાં કોઈપણ દેશનાં નકશા કરતા પણ વધુ આનંદ આપે છે. ગિરગઢડામાં નોકરી લાગી અને એકલાં રહેવાનું શરૂ થયું ત્યારે મમ્મીને રસોડાનો બધો જ જરૂરી સામાન લઈ આપવા કહેલું, અને ત્યારે ગિરગઢડામાં (હાલ તાલુકા પ્લેસ છે!) કોઈ હોટલ/નાસ્તાની લારી ન મળે! સમ ખાવા પૂરતી એકાદ હતી ખરાં, પણ સાંજ પડતાં સુધીમાં બધું આટોપાઈ જાય! ગામડામાં તમને શું સ્ટ્રીટ ફૂડ મળે?? આ ગોપાલના ગાંઠિયા/નમકીનના પેકેટોનું ચલણ પણ દસ-બાર વર્ષથી જ વધ્યું છે. હું, પુરોહિતભાઈ અને બાલુભાઈએ અઠવાડિયું જેમ-તેમ ખેંચેલું, પણ પછી સમજાઈ ગયેલું, કે પેટની ભૂખ ભાંગવા 'જાત મહેનત જીંદાબાદ' જરૂરી છે. 'રસોડાનું વિજ્ઞાન' સમજવા  'હિંમતે મર્દા તો મદદે ખુદા' કરીને ઝંપલાવ્યું, એટલે શરૂઆતમાં તો ન આવડ્યું, પછી બગડ્યું, પછી સુધર્યું અને પછી આવડી ગયું! 'ભૂખ' શુ ન શીખવાડે??

હાલ અમે જેટલાં નોકરીએ એ સમયે લાગેલાં એ બધાં, કમસેકમ પત્નીજીની ગેરહાજરીમાં ક્યારેય ભૂખ્યા ન રહીએ, અને એમની હાજરીમાં એમને મદદેય કરીયે એવાં પાવરધા છીએ! વર્ષ ૨૦૧૩ માં અમદાવાદ આવ્યા પછી જોયું છે કે જેટલાં નવાં શિક્ષકો ભરતીમાં આવ્યા છે એમાંથી મોટાભાગનાં બહાર જમવાનું/ટિફિન વ્યવસ્થા ગોઠવી લેતાં હોય છે! ઇવન જે બહેનો શિક્ષિકાઓ તરીકે આવી છે એ પણ જાતે જમવા બનાવવાનો સમય ફાળવી શકતી હોવાં છતાં જ્યારે આવી કોઈ વ્યવસ્થા કરે ત્યારે મને, હવે નવાઈ લાગતી નથી! (એક સત્યાવીસ વર્ષની શિક્ષિકાને હજુયે જમવાનું બનાવતાં ન આવડતું હોય તો એનાં માતા-પિતાને હું ધન્યવાદ આપું છું!) માતા-પિતા પણ એવું ઇચ્છતા હોય કે એમનું બાળક જમવા બનાવવાની ભાંજગડમાં પડવા કરતાં કોઈ ટિફિન વ્યવસ્થા/બહાર જમી લેવાનું સૂચવતાં હોય છે. જો ખરેખર એટલું બીઝી શેડ્યુલ હોય કે સમય ન મળે તો આવી વ્યવસ્થા ગોઠવી શકાય, પણ વિકેન્ડમાં ક્યારેક તો જાતે જમવાનું બનાવવાનો આનંદ લેવો જ જોઈએ, એવું હું પર્સનલ માનું છું.

બાળકને બે ચોપડી ઓછી આવડશે તો ચાલશે, પણ રસોડાના વિજ્ઞાનથી એને પરિચિત કરવો એ દરેક માતા-પિતાની ફરજ છે, પછી એ છોકરો હોય કે છોકરી હોય, કોઈ ફરક ન રાખવો જોઈએ. શું ખબર લોકડાઉન જેવા કાળમાં કોઈ હોટલ ચાલુ ન હોય, ત્યારે આ અનુભવ કામ લાગી જાય!😊😊

યજ્ઞેશ રાજપુત

લ.તા. 14.7.20

...અને આખો ફ્લૅટ અંધશ્રદ્ધાથી ગંધાઈ ઉઠ્યો!!

...અને આખો ફ્લૅટ અંધશ્રદ્ધાથી ગંધાઈ ઉઠ્યો!! (અલબત્ત, અંધશ્રધ્ધામાં ના માનવું એ મારી શ્રદ્ધા છે!!)

********

https://www.facebook.com/share/p/1EBcUzckDG/

થોડાં દિવસ પહેલાં ફ્લેટમાંથી બાઇક કાઢી શાળાએ જતાં સવારના પહોરમાં અનુભવાયું કે કોઈ અજીબ વાસ/દુર્ગંધ આવી રહી છે. શેનાં કારણે આ દુર્ગંધ આવતી હશે.. મને ન સમજાયું! ..પણ ચાર-પાંચ દિવસ પછી બગીચમાં એ વાતનો ફોડ પડ્યો!!

હમણાં હમણાંથી 'દેખા-દેખીની અદેખાઈ'માં એક ટ્રેન્ડ જોવા મળી રહ્યો છે - કૂતરાં પાળવાનો! ડિસ્કવરી જોવાનો શોખીન હોઈ એક બાબત જોઈ છે કે જે વિદેશી ભારતમાં આવે એ રસ્તા પર ગાય/કૂતરાં જોઈને ખૂબ નવાઈ પામે છે! છેલ્લે TLC પર એક વિદેશીએ કટાક્ષમાં પણ કહેલું, "અગર આપકો કહીં પે ભી મવેશી દિખ જાયે તો સમજ લિજીએ આપ ભારતમે હો!" ...આવું ધ્યાનમાં પણ આવ્યું છે કે આવાં જ વિદેશીઓ જો અહીં ભારતમાં જ વસી જાય તો પાછા રસ્તે રખડતાં કૂતરાં-બિલાડાની સેવા કરવા લાગી જાય! (ભારતમાં રસ્તે રખડતાં કૂતરાં-બિલાડા સિવાયના જાનવરોની સેવા કરવામાં આપણી 'સેવા' પણ થઈ શકે.. એવું વિદેશીઓ પણ જાણે છે, એટલે જ એ માત્ર કૂતરાં-બિલાડાની જ સેવા કરે છે!!) વિદેશીઓ આવું શુ કામ કરતા હશે?? મને લાગે છે કે એ લોકો એવું એટલાં માટે કરતા હશે કેમ કે એમનાં દેશોમાં રસ્તે રખડતાં જાનવરો જોવા મળતા નથી. વળી, મારા એક વિદેશ જઈ આવેલાં મિત્રના કહ્યાનુસાર ત્યાં માણસોય ઓછાં જોવા મળે! હવે આવામાં એકલતા દૂર કરવા ઘરમાં કૂતરાં-બિલાડા પાળ્યા હોય તો એકલું-એકલું ન લાગે, એટલે એઓ આવા પાલતુ જાનવરોને પાળતા હશે..!!

..પણ આપણે અહીં ભારતમાં તો આવું કોઈ કારણ નથી!! ફ્લેટનાં રેગ્યુલર મેન્ટેન્સ દેવાનાં પણ ફાંફા હોય.. ઘરમાં રાંધવાના ઠેકાણા ન હોય.. સ્વચ્છતા અને ઘરને '36' નો આંકડો હોય... તોય એક જણાએ 'હાઈબ્રીડ' કૂતરો પાળ્યો હોય, એટલે મારુ સ્ટેટ્સ જાળવવા મારેય કૂતરો પાળવો જરૂરી બની જાય છે.. એવું માનવાવાળાની બિલ્કુલ કમી નથી!!..

સીડીએથી આવતાં-જતા બધાને ભસતો હોય.. ડાઘીયા જેવો લાગતો હોય.. ટ્રેઇન્ડ પણ એવી રીતે જ કર્યો હોય કે એ ક્યારેય કોઈ એંગલથી 'પાલતુ' ન લાગતો હોય તોય આવા લોકો પોતાનાં 'અન-ટ્રેઇન્ડ' કૂતરાને બધા પોતાનાં ઘરનો સભ્ય માને એવી ખોટી જીદ લઈને ફરતાં હોય છે! (સાદી ભાષામાં, કૂતરાં પાળવાની ત્રેવડ ન હોય!!) ઘરનાં નાનાં દીકરા/બાળકનું નામ ભલે 'રમેશ/સુરેશ' હોય પણ આ 'ડામિશ ડાઘીયા'નું નામ તો 'અંગ્રેજી'માં જ હોવું જોઈએ.. એવો ટ્રેન્ડ તેઓ બખૂબી નિભાવતાં હોય છે! કૂતરાં માટે રોજનાં 100 રૂ./કલાકોનો સમય ખર્ચવા બિલકુલ ન ખચકાતા આવા લોકો પોતાનાં ઘરના છોકરાવને બે-ટાઈમ સરસ ભોજન બનાવી આપવામાંય જાણે અપરાધભાવ અનુભવતા હોય એમ કુતરાંઓની સાથે સાથે એમનાં ઘરનાં છોકરાઓ પણ એ 'ડાઘીયા'ની સાથે એક જ વાટકામાં દૂધ-પારલે ખાઈ લે તો એમાં એમને કોઈ વાંધો નથી હોતો.. કેમ કે આ લોકો માટે કૂતરો તો બાળકો કરતાંય સૌથી અગત્યનો ઘરનો સભ્ય હોય છે!

પૂનમ/અમાસ હોય ત્યારે કૂતરાને ઘરની બહાર ન કઢાય.. એવી દ્રઢ 'શ્રદ્ધા' (..કે અંધ શ્રદ્ધા?!!) ને કારણે આ લોકો આવા સ્પેશિયલ દિવસે પોતાનાં પાલતુ ચો-પગા 'સભ્ય'ને ઘરની બહાર કાઢતાં હોતાં નથી!! ..પણ એ ગોઝારી પૂનમ/અમાસના દિવસે ભૂલથી કૂતરાને 'પીપીછીછી' કરવા બહાર કાઢ્યો, અને એ બીમાર પડી ગયો!! શું થાય.. ઘર આખામાં કૂતરાએ વોમીટ કરી હશે તે કોઈને ખબર ન પડે એમ પાણીથી ઘર ધોઈને બધું પાણી નીચે પાર્કિંગ એરિયામાં જવા દીધું.. અને આખો ફ્લૅટ 'વોમીટની અંધશ્રદ્ધા'થી ગંધાઈ ઉઠ્યો!! 

ઘરનું બાળક બીમાર પડે તો રૂપિયાની પેરાસીટમોલ ખવડાવતાં આવા લોકો પોતાનાં 'ડાઘીયા'ને 'ડાઘીયાઓના મોંઘાદાટ દવાખાને' લઈ ગયા હશે કે કેમ એ તો રામજાણે.. પણ એક વાત તો છે.. 'શેરીના કૂતરાં'ને પણ જો 'પૂનમ/અમાસ' નડતી હોત.. તો તો આવા સ્પેશ્યલ દિવસોના બીજા દિવસે 'વોમીટ'ની નદીઓ ન વહેતી હોત??!! 

જેણે 'જુમો ભીસ્તી' અને  'કાશીમાંનો કૂતરો' પાઠ વાંચ્યો/અનુભવ્યો હોય એ જ આનો જવાબ આપી શકે.. બાકીનાં..?? ...'ડંબેશનાં ડાઘીયા'ને પોતાનાં ઘરનો સભ્ય માની દૂધ-પારલે ખવડાવે!!

યજ્ઞેશ રાજપુત

લ.તા.11.7.21

"money is yours, but resources are ours!"

https://www.facebook.com/share/p/19BPyifvqJ/

રોકેટિયાઓએ જ્યારે દલીલ કરી કે, "અમે પૈસા તો ચૂકવીએ છીએ ને??" ત્યારે એ જાગૃત જર્મન નાગરિકે જવાબ આપેલો, "money is yours, but resources are ours!" (પૈસા તમારા છે, પણ ખોરાક તો અમારા દેશનો છે ને??)

મોટી-મોટી હોટલોનું ફૂડ vs સ્ટ્રીટફૂડ

********

હું ગર્વથી ઘણાંને કહેતો હોઉં છું કે, "લોકો જેમ વારે-તહેવારે કે અઠવાડિયે હોટલમાં જમવા જતાં હોય છે એમ અમે ક્યારેય (રિપીટ.. ક્યારેય એટલે ક્યારેય નહિ!) સ્પેશિયલ બહાર હોટલોમાં જમવા ગયા જ નથી! ..સિવાય કે બાઈક લઈને ક્યાંક ટૂરમાં ગયા હોઈએ અને ફરજીયાત જમવું પડે એમ હોય તો જ હોટલમાં જમીએ! એમાંય કોઈ મોંઘીદાટ હોટલોમાં તો ક્યારેય નહિ.. કોઈ સાદી હોટલ હોય તો હજુયે ચાલે (સૌરાષ્ટ્રમાં હોઈએ તો અન્નક્ષેત્રમાં જમવાનો લ્હાવો લેવા જેવો ખરો!) જો સ્ટ્રીટફૂડ મળે તો એનાંથીયે ચલાવી લઈએ! (હવે તો લેહ-લદાખની ટ્રીપ વખતે મીની ગેસચૂલો લઈ લીધેલો, જે બાઈક ટૂરમાં ક્યારેક એકાદ ટાઈમ મેગી કે ખીચડી બનાવવા કામ લાગી જાય છે!) એક દિવસીય પીકનીક હોય તો ફલગાવેલું કઠોળ બપોરનું ભોજન હોય, અને સાંજે 9-10 વાગતાં સુધીમાં જો ઘરે પાછાં આવી જઈએ તો સાંજનું ભોજન ખીચડી જ હોય! ફરીને આવ્યા પછી ફ્રેશ થઈએ ત્યાં સુધીમાં ખીચડી તૈયાર! શુદ્ધ અને સાદું!" 

સાચું કહું તો હું જયારે આવી કોઈ વાત કરું ત્યારે..

હોટલોમાં જમવાના શોખીન કહેવાતા મારા 'સો-કોલ્ડ હાઇ-ફાઈ' સ્ટાફમિત્રો મારા વિશે શુ વિચારે છે એ હું ઇઝીલી સમજી જાઉં છું, પણ સાચું કહું તો મને આ બાબતમાં કોઈ ફરક પડતો નથી! 

********

અમે અમારા ઘરમાં જ, લગભગ બધી જ વસ્તુઓ બનાવીએ છીએ- પાઉંભાજી, ઈડલી, ઢોંસા, ભજીયા, વડાપાઉં, પકોડી, ફાફડા, દાબેલી,  મંચૂરિયન, ચાઈનીઝ, પંજાબી.. બધું જ એટલે બધું જ! કોઈ ઑકેઝન હોય, કોઈનો બર્થડે હોય, કોઈ તહેવાર હોય કે પછી કોઈ ઉજાણી હોય.. સહપરિવાર ઘરે જ જમવાનું હોય! છેલ્લે તન્વીને પીઝા ખાવાનું મન થયેલું, ત્યારે ચાર જાતના પીઝા લઈ આવેલો.. આ વાતનેય લગભગ બે વર્ષ થઈ ગયા હશે! ચોળાફળી, ફાફડા.. બે-ત્રણ મહિને એકવાર ઘરે આવે, એમાંય આ રવિવારે ફાફડા પણ બંનેએ ભેગાં મળીને જગલરી કરતાં ઘરે બનાવેલાં!! બહાર ફરવા ગયા હોઈએ અને મોડું થાય તો જ ઘરે ચાઈનીઝ આવે.. મતલબ આજીનોમોટો માંડ વર્ષે એકવાર ઘરે આવે!

મારા એક મિત્રએ મને કહ્યું, "હોટલમાં જઈએ તો બાળકો પણ થોડાં મેનર્સ શીખે!" 

.

હું આ વાતે પૂર્ણસહમત નથી! ..કેમ કે જો બાળક મોટું થઈને ભૌતિકવાદી જીવન પસંદ કરે છે તો એ ચોક્કસ એવા મિત્રો બનાવશે કે જેમની સાથે એ વારેવારે હોટલમાં જમવા જઈ શકે અને ત્યારે એ હોટલ મેનર્સ શીખી જ જશે! બાકી, જે આપણે ના હોઈએ એવાં 'સો-કોલ્ડ મેનર્સ'વાળા દંભી મુખવટાનો હું વિરોધી છું!

************

મેં એકવાર છાપામાં વાંચેલું કે એક હોટલ, લોકોએ ખાધેલું ખાવાનું વધે, એ પાછું બીજા કસ્ટમર માટે ઉપયોગમાં લેતી હતી! મને તો એ વિચાર આવે છે કે આટલું બધું નકલી પનીર, ચીજ, માવા જેવી વસ્તુઓ પકડાય છે, હોટલોમાં જમવામાં ગરોળી, વંદા, ઉંદર, દેડકાં (માણસની આંગળીઓ પણ!!) જેવા જીવડાં મળે છે, સાવ સસ્તું મળતું ખાવાનું મોંઘુદાટ મળે છે તો ય લોકો વેઇટિંગમાં ઊંચા-નીચા થઈને રાહ જોશે.. પણ ખાવાનું તો હોટલમાં જ પસંદ કરે છે! ..પાછું આવું દિવસો સુધી ફ્રિજમાં મૂકી રાખેલું ખાવાનું ખાઈને કહેશે, "જોરદાર છે..!" 

.

અરે ભલા માણસ.. પાકિટમાંથી હજારો રૂપિયા ઓછા થયા હોય તે જોરદાર જ લાગવાનું ને??!!🤗🤗

અમારા સ્ટાફમાં પણ મોસ્ટ કોમન વાત હોટલોમાં જમવાની જ થાય..!! એક કહે, આ હોટલનું બેસ્ટ.. તો બીજા કહે, પેલી હોટલનું બેસ્ટ.. ત્રીજા કહે, ફલાણી હોટલનું બેસ્ટ.. તો ચોથાં કહે, ઢીકણી હોટલનું બેસ્ટ..!

પુરુષ મિત્રો તો ઠીક, સ્ત્રી સ્ટાફમિત્રો પણ જાત-જાતની અને ભાત-ભાતની હોટલોનાં વખાણ કરે! પુરુષોમિત્રો તો એવું ક્યારેય કહેતાં જ નથી કે એમની પત્નીજીઓ સ્વાદિષ્ટ ખાવાનું બનાવે છે.. પણ સ્ત્રીઓમાંથી પણ એકેય એમ નથી કહેતું કે મારા હાથનું ખાવાનું સ્વાદિષ્ટ બને છે! મને તો એવું લાગે છે કે એકેય સ્ત્રી-સ્ટાફમિત્રોને ખાવાનું બનાવતા પણ આવડતું હશે કે કેમ?? ..જો આવડતું હોત તો એ ગર્વથી કહેતી હોવી જોઈએ કે એમનાં ઘરનાં બધાંને હોટલ કરતાં એમનાં હાથનું બનેલું ખાવાનું વધુ ભાવે છે! ..પણ આવું તો કોઈ કહેતું જ નથી!

દંભીવેડાં નથી કરતો, પણ મને તો મારી અર્ધાંગિનીજીના હાથનું ખાવાનું ખૂબ ભાવે છે. એમાંય એ જ્યારે કશું ઉતાવળે-ઉતાવળે બનાવે ત્યારે તો ખાસ સ્વાદિષ્ટ બને છે! ..અધૂરામાં હુંય લગભગ ખાઈ શકાય એવું સ્વાદિષ્ટ ખાવાનું બનાવી જાણું છું! (તાજમહેલ ના બાંધી આપું તો કાંઈ નહિ, અર્ધાંગિનીજીને લોટ બાંધી આપું તોય ઘણું.. આખરે એ પણ જોબ કરે છે! ..વખત આવ્યે તાજમહેલનો મેળ પડશે તો જોયું જાય છે!!😁😁)

***********

એકવાર અનલિમિટેડ પીઝામાં મારા વડીલભાઈ મને લઈ પીઝા ખાવા લઈ ગયેલા! ..સાચું કહું? બે દિવસ સુધી પેટ ભારે-ભારે થઈ ગયેલું.. ભારેખમ મેંદાથી જ સ્તો! વળી, જમતી વખતે વેઈટર માથેને માથે ઉભો રહે, એ મને ખુબ ત્રાસદાયક લાગે! અમુક તો જાણીજોઈને વેઇટરોને સર્વ કરવાનું કહે.. મને તો આવું સહેજેય ના ગમે! વળી, સુપમાં નાંખેલો આજીનોમોટો જીભનો ટેસ્ટ વધારતો હશે એટલે જીભ સુન્ન થઈ જતી હોય એવું લાગે.. કંઇપણ ખાઓ.. એક જેવો જ સ્વાદ આવે! એક-એક ડિશનો ભાવ 200-300-400 થી ઓછો હોય જ નહિ, એમાંય ડિશની ક્વોન્ટિટી એટલી ઓછી હોય કે મારા જેવાં ખાઉંધરા માટે તો મુખવાસ બરાબર થાય! ક્વોલિટીમાં થતી વધ-ઘટ ગમે જ નહિ! ઘણીવાર તો એટલું વેઇટિંગ કરવું પડે કે પાપડ/સ્ટાર્ટર/કચુંબર ખાઈને ભૂખ મરી જાય! ઓવનમાં ગરમ કરેલું દિવસો પહેલાંનું ખાવાનું લોકોને ભાવતું હશે, મને તો ન જ ભાવે!

શ્રીનગરમાં હાઉસબોટમાં રોકાયેલા ત્યારે ના છૂટકે 600રૂ.નું વઝા પનીર ખાવું પડ્યું કે જે બિલકુલ ટેસ્ટી નહોતું.. એનાં કરતાં સ્ટ્રીટફૂડમાં 80રૂ.ની રાજમા-ચાવલની પ્લેટનો સ્વાદ મને આજેય યાદ છે! ..જથ્થો પણ એટલો હતો કે માંડ પૂરું થયેલું! 

રાજસ્થાન બિકાનેરમાં રેલવેસ્ટેશનની સામે જ ગુલાબી પાઘડીવાળા હોટલવાળા ભાઈએ ભરપેટ જમાડ્યા પછીય ઘી-ગોળથી લથબથ રોટલી પરાણે ખવડાવેલી! એમાંય દીકરી તન્વીને 'માતાજી' ગણી પૈસાય ન લેતાં પરાણે પૈસા આપવા પડેલા! ધર્મેન્દ્રનાં ફેન બેકરીવાળા ભાઈએ બાઇકની 'GJ' નંબરપ્લેટ જોઈને નાન-મીઠાઈનું બોક્ષ ભરી આપેલું! હું શ્યોર કહી શકું છું કે કોઈ મોટી હોટલમાં જો અમે જમવા ગયા હોત તો અમે ચોક્કસ લૂંટાયા હોત! જોધપુરના મિરચીવડા, શ્રીગંગાનગરનાં છોલે-ફૂલચા, મેકલોડગંજના મોમોસ, નાસિકનું મિસલપાવ, શ્રીનગરના રાજમાં-ચાવલ, લેહ-લદાખની મેગી, દ્રાસ-કારગિલની બિરયાની, પંજાબના વિશાળ પરોઠા અને મસમોટા ગ્લાસવાળી અમૃતસરની લસ્સી, જામનગરના ઘૂઘરા, કચ્છની દાબેલી, ચોટીલાનો આપાગીગનો ઓટલો.. આ બધાંની મજા જ કંઈ ઓર છે! 

*********

2016માં સીઆરસી હતો ત્યારે મિત્રો સાથે પોળોના જંગલમાં ફરવા ગયેલો. રસ્તામાં જમવા અમે બધા હોટલમાં ગયા. એક મિત્રએ અનલિમિટેડ હોઈ ધરાર એટલું બધું ખાવાનું બગાડેલું કે મારાથી ન રહેવાયું! મેં કહ્યું, "ખાવું નહતું તો કારણવગર સબ્જી અને નાન કેમ મંગાવ્યું?? પાછું તમે પ્લેટમાં પાણી ય નાંખી દીધું??" ..તો ઉદ્ધતાઇથી જવાબ આપ્યો, "બકવાસ ખાવાનું હોય તો શું કરવાનું?? આમેય અનલિમિટેડ છે તો બગડેય ખરાં!" શિક્ષક તાલીમમાં 45રૂ. ના બ્રેકઅપમાં આ મિત્ર શિક્ષકોને શું પીરસતાં હશે એ કહેવાની જરૂર ખરાં?? 

વર્ષો પહેલાં જર્મનીનો વાંચેલો કિસ્સો યાદ આવી ગયો.. જેમાં આવા જ સ્ટીરીઓટાઈપ 'રોકેટિયા' ભારતીય ત્યાંની હોટલમાં જમવા ગયા.. અને ખાવાનું બગાડ્યું! જવાબમાં એ જ હોટલમાં જમવા આવેલાં એક જાગૃત જર્મન નાગરિકે ફૂડ ઇન્સ્પેક્ટરને બોલાવીને એ ઉદ્ધત 'રોકેટિયા'ઓને દંડ પણ કરાવેલો અને જમવાનું પણ પેકીંગ કરાવીને જરૂરિયાતમંદોને પહોંચાડેલું! એ રોકેટિયાઓએ જ્યારે દલીલ કરી કે, "અમે પૈસા તો ચૂકવીએ છીએ ને??" ત્યારે એ જાગૃત જર્મન નાગરિકે જવાબ આપેલો, "money is yours, but resources are ours!" (પૈસા તમારા છે, પણ ખોરાક તો અમારા દેશનો છે ને??) ...અહીં કોઈ આવું કહે તો મારી જેમ ભોંઠા પડે!!

ટૂંકમાં, બહાર જ જમવું પડે એમ હોય તો હું સ્ટ્રીટફૂડ/અન્નક્ષેત્રોમાં જમવાનું વધુ પ્રિફર કરું, મોંઘી હોટલો કરતાં! ...કારણ કે મોંઘીદાટ હોટલોમાં જમવાનો ટ્રેન્ડ ખરેખર નુકસાનકારક છે.. શરીર અને પાકીટ બંને માટે..!!

***********

https://www.facebook.com/share/v/PzBRVwqdPt55vsbv/?mibextid=xfxF2i

*રણવીર બ્રાર*

ભારતનો એક જબરદસ્ત કુક..

એક સવાલ એને પૂછવામાં આવ્યો.. "સ્ટ્રીટ ફૂડ હોટલ કરતા વધુ સ્વાદિષ્ટ કેમ હોય છે?"

.

રણવીર બ્રાર એનો જે જવાબ આપે છે એ સાંભળવા જેવો છે!!

-યજ્ઞેશ રાજપુત

લ.તા.5.7.24